Έργα νερού στην Αρχαία Αθήνα

Hπεριοχή των Αθηνών πρωτοκατοικήθηκε στο τέλος της Νεολιθικής εποχής, κάποια στιγμή μεταξύ του 3500 και 3200 π.Χ. Τα λιγοστά ευρήματα αυτής της περιόδου μαρτυρούν ότι πρώτοι οικισμοί ήταν πάνω σε έναν βραχώδη λόφο ή πολύ κοντά σε αυτόν, ο οποίος μετονομάστηκε σε Ακρόπολη.

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Φυσικά το νερό αποτελούσε την απαραίτητη προϋπόθεση για την επιλογή μιας συγκεκριμένης τοποθεσίας για την ίδρυση του οικισμού και η πρόσβαση σε αυτό ήταν δυνατή μέσω της δημιουργίας πηγαδιών. Εκτιμάται ότι στους προϊστορικούς χρόνους υπήρχαν 21 πηγάδια, βάθους 3 – 4 μ., γεγονός που αποδεικνύει τον πλούτο του υδροφόρου ορίζοντα. Αργότερα, κατά την ιστορική περίοδο, κατασκευάστηκαν αρκετές πολυτελείς κρήνες γύρω από το λόφο της Ακρόπολης, που αξιοποιούσαν τα υπόγεια ρεύματα και που παρείχαν πρόσβαση σε ασφαλείς υδάτινους πόρους σε περίπτωση πολιορκιών, κατά τις οποίες οι Αθηναίοι συγκεντρώνονταν πίσω από τα τείχη της Ακρόπολης.

Σε αυτή τη μελέτη εξετάζονται οι παρακάτω πηγές και κρήνες της Ακρόπολης:

Η πηγή και κρήνη, γνωστή ως Κλεψύδρα, η οποία αναφέρεται σε αρκετά συγγράμματα.

Η πηγή Ασκληπιείο, η οποία συνδυάζει πηγή και κρήνη και βρίσκεται στο θεραπευτήριο του Ασκληπιού. 

Η Μυκηναϊκή κρήνη, συνδεδεμένη με ηρωική στιγμή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας: κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους Ναζί (1941) δύο Έλληνες φοιτητές χρησιμοποίησαν αυτή τη σπηλιά για να φθάσουν στο πάνω επίπεδο της Ακρόπολης και να κατεβάσουν τη σημαία των Ναζί.