Κατά τη διάρκεια της Ασμοναϊκής περιόδου κατασκευάζεται το Κατώτερο υδραγωγείο μαζί με μία ή περισσότερες από τις δεξαμενές του Σολομώντα.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ηρώδη του Μέγα (37 – 4 π.Χ.) χρονολογούνται αρκετά έργα ύδρευσης:
– Το μήκους 5 χλμ. υδραγωγείο el- Biyar που τροφοδοτούσε τις δεξαμενές του Σολομώντα.
– Το Άνω υδραγωγείο διανομής (χτίστηκε κατά την Ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο).
Περίπου 30-40 χρόνια μετά, την εποχή του Πόντιου Πιλάτου (26-36 μ.Χ.), κατασκευάζονται και άλλα έργα νερού, μεταξύ αυτών και το εντυπωσιακό υδραγωγείο 40 χλμ. τροφοδότησης Arub.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο γίνονται επισκευές στα υδραγωγεία και τις δεξαμενές.
Επισκευές έλαβαν χώρα πιθανά και κατά την περίοδο των Μαμελούκων.
Κατά τη διάρκεια των οθωμανικών χρόνων το μεγάλο υδραγωγείο Arub βγαίνει εκτός λειτουργίας. Το μεγάλο μήκος του κατέστησε δύσκολη και δαπανηρή τη συντήρησή του.
Κατά την ίδια περίοδο το Κατώτερο Υδραγωγείο διανομής ανακατασκευάστηκε σε όλο το μήκος του και εφοδιάστηκε με έναν κλειστό κεραμικό σωλήνα.
Ο Τούρκος σουλτάνος Suleiman Al-Qanouni χτίζει ένα μικρό φρούριο που είναι γνωστό ως το «Κάστρο των δεξαμενών» για να προστατέψει την πηγή του νερού και τα εμπορικά καραβάνια που κινούνταν ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και τη Χεβρώνα.
Στις αρχές του 20ου αι. η σήραγγα του Κατώτερου Υδραγωγείου διανομής εκσκάφθηκε για να χρησιμεύσει ως δεξαμενή.
Οι δεξαμενές του Σολομώντα συντηρούνται από τους Βρετανούς, οι οποίοι εγκαθιστούν αντλία για ύδρευση της Παλιάς Πόλης. Το δίκτυο παρείχε νερό στην Άνω Ιερουσαλήμ μέχρι το 1967. Οι μερικώς κατεστραμμένες δομές των αντλιοστασίων, με μεγάλο μέρος του αρχικού τους εξοπλισμού ακόμα στη θέση του, είναι ακόμα ορατές σήμερα.
Ένα θέρετρο χτίζεται δίπλα στις δεξαμενές, οι οποίες έκτοτε παραμένουν άδειες.