ΣΗΜΕΡΑ
Τα αρχαία υδραγωγεία και οι μύλοι σιτηρών της Λάρνακας κατέληξαν σε οριστική αχρηστία κοντά στα 1950, με την εγκατάσταση σύγχρονων συστημάτων ύδρευσης, τη χρήση ηλεκτρικών αντλιών για άντληση νερού από μεγάλα βάθη, και αργότερα με την εξάπλωση της αφαλάτωσης θαλασσινού νερού.
Τα αρχαία συστήματα ύδρευσης της Λάρνακας τελικά καταστράφηκαν οριστικά, καθώς η υπεράντληση νερού στην πηγή του υδραγωγείου προκάλεσε τη μείωση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα και τη διείσδυση του θαλασσινού νερού.
Η ασύνετη και μη αειφόρος χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας έθεσε τέλος σε μια αξιόπιστη πηγή ύδρευσης για την πόλη της Λάρνακας, η οποία ήταν λειτουργική για περίπου 2.500 χρόνια! Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για τη σύγχρονη κοινωνία.
Συμβουλές για τους επισκέπτες
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της σύγχρονης Λάρνακας είναι η μεγαλειώδης σειρά αψίδων του υδραγωγείου της. Υποβάλλει το τοπίο στη δυτική έξοδο της Λάρνακας, με κατεύθυνση την πόλη της Λεμεσού. Ο επισκέπτης μπορεί να δει το 300 μ. μήκους μνημείο κατά μήκος της Λεωφόρου Νίκου και Δέσποινας Παττίχη (κύρια έξοδος της Λάρνακας προς τη δυτική Κύπρο).
Δύο ακόμη σειρές αψίδων σε δύο άλλες περιοχές της Λάρνακας σώζονται σήμερα, οι οποίες όμως είναι χαμηλότερες. Τη δεύτερη σειρά αψίδων, μήκους 200 μ., μπορεί κανείς να την επισκεφθεί στην περιοχή Καμάρες, μια ταχέως αναπτυσσόμενη περιοχή της Λάρνακας. Την τρίτη και χαμηλότερη σειρά αψίδων, επίσης μήκους περίπου 200 μ., μπορεί κανείς να επισκεφτεί έξω από το χωριό Δρομολαξιά, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων σε ευθεία γραμμή από τη δεύτερη σειρά και περίπου τεσσάρων χιλιόμετρων από την πρώτη και πιο μεγαλοπρεπή σειρά αψίδων.
Κατά μήκος του επάνω μέρους των τριών αψιδωτών υδραγωγείων ο επισκέπτης μπορεί να δει το πέτρινο κτιστό κανάλι απ’ όπου περνούσε το νερό.