Σύστημα άρδευσης στην Κύπρο

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κοιλάδα της Σολέας άνθισε λόγω της ύπαρξης νερού σε συνδυασμό με το μεταλλείο της Φουκάσας. Μάλιστα, η σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε την Αμμόχωστο με τη Λευκωσία και το μεταλλείο Σκουριώτισσας τερμάτιζε στο μέσον της κοιλάδας, στο χωριό Ευρύχου, προκειμένου να εξυπηρετεί τη μετακίνηση κατοίκων και αγαθών. Ο σιδηροδρομικός σταθμός Ευρύχου κατασκευάστηκε το 1915 και εγκαταλείφθηκε το 1951, καθώς δεν ήταν πια επικερδής, ενώ πρόσφατα ανακαινίσθηκε και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Παρόλα αυτά, τα στοιχεία που θεωρούνταν πλεονεκτήματα κατά το παρελθόν μετατράπηκαν σε μειονεκτήματα με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Μετά την τούρκικη εισβολή του 1974, η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα εκτεταμένο σχέδιο κατασκευής φραγμάτων και μεγάλων αρδευτικών έργων, όπως είναι ο Νότιος Αγωγός και άλλα στην Πάφο και στη Χρυσοχού. Τα έργα αυτά ωφέλησαν κυρίως εκείνους που δεν είχαν καμία εμπειρία στην αρδευτική γεωργία, καθώς κι εκείνους που είχαν εξαντλήσει τα υπόγεια νερά της περιοχής τους, όπως είχε συμβεί στα Κοκκινοχώρια, στα νοτιοανατολικά. Η κοιλάδα της Σολέας μελετήθηκε συστηματικά, αλλά η εξέλιξή της απέτρεψε την κατασκευή ενός φράγματος το οποίο θα έπνιγε τα χωριά και την πολύτιμη καλλιεργούμενη γη. Κάποια μεγαλεπήβολα σχέδια σχετικά με τη χρήση ποταμών από τις βόρειες πλαγιές του Τροόδους, συμπεριλαμβανομένου και του ποταμού Καρυώτη, εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. 

Οι κάτοικοι της περιοχής ανέκαθεν ζητούσαν σύγχρονα συστήματα άρδευσης (άρδευση υπό πίεση, σε λογικές ώρες), όπως και οδικό δίκτυο για πρόσβαση στα χωράφια τους. Οι μόνοι ικανοποιημένοι με την υπάρχουσα κατάσταση (τα ανοιχτά κανάλια) είναι όσοι διαχειρίζονται τα υπάρχοντα «αρδευτικά τμήματα».