ΕΡΓΑ ΝΕΡΟΥ
Το νερό εκτρέπεται από 25 σημεία κατά μήκος του ποταμού για να εξυπηρετήσει 17 «αρδευτικά τμήματα», συνολικής επιφάνειας 945 εκταρίων. Κάθε αρδευτικό τμήμα είναι ένα σύνολο «αρδευτών» με διαμοιρασμένα δικαιώματα χρήσης νερού, ένα σύστημα που χρονολογείται από την οθωμανική περίοδο, αλλά είναι πιθανότερο να έχει ρίζες και στη Φραγκοκρατία, περίοδο κατά την οποία ίσχυε το φεουδαρχικό σύστημα. Τα δικαιώματα αυτά καθορίζουν: α) το μέγεθος του καναλιού παροχής, β) τις προβλεπόμενες ώρες χρήσης στο ημερονυκτίο του κάθε χρήστη, και γ) τη συχνότητα παροχέτευσης από τον ποταμό (σε εβδομαδιαία βάση ή, ενίοτε, κάθε δεύτερη ή τρίτη εβδομάδα).
Για τη διασφάλιση ορθής εφαρμογής των δικαιωμάτων χρήσης ορίζονται συγκεκριμένα άτομα ως επόπτες, ιδίως επειδή για όσους έχουν κλήρο δίπλα στο κανάλι είναι πολύ εύκολο να υποκλέψουν το νερό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κόστος από αυτό το σύστημα να είναι μεγαλύτερο για τους αρδευτές από το κόστος της αγοράς του νερού από τα κυβερνητικά αρδευτικά έργα (με τρέχουσα τιμή 0,17 ευρώ ανά κυβικό μέτρο, το 2011).
Τα κανάλια ήταν αρχικά πέτρινα ή χωμάτινα αλλά κατά τη δεκαετία του 1960 μετατράπηκαν σε τσιμεντένια. Οι απώλειες ενός τέτοιου συστήματος άρδευσης είναι μεγάλες, με την αποδοτικότητα να βρίσκεται μόλις στο 25%, όταν το σύγχρονο σύστημα αγωγών αποδίδει σε ποσοστό 80%.