Διαχείριση νερού στην Κορσική

Με εξαίρεση τις περιόδους των πολιορκιών, το νερό των δεξαμενών του Bonifacio διετίθετο κυρίως για οικιακή χρήση. Το μεγαλύτερο μέρος του πόσιμου νερού προερχόταν από μια πηγή κοντά στην πόλη -τη Longone- και από το πηγάδι του Αγίου Βαρθολομαίου. Για να κάνουν μπουγάδα οι κάτοικοι συνήθιζαν να πηγαίνουν σε παρακείμενες στην πηγή στέρνες. 

Έξω από την πόλη, στις γύρω αγροτικές περιοχές, οι βοσκοί συνέλεγαν το απορρέoν βρόχινο νερό το οποίο φιλτράριζαν. Στα αρδευόμενα κτήματα και κήπους ένα σύστημα αγωγών διασφάλιζε μια ίση και αυστηρή κατανομή του νερού στους χρήστες. Τον 15ο αι. απαγορευόταν να αναχαιτίσει / συγκρατήσει κανείς οποιαδήποτε επιφανειακή φλέβα νερού, με εξαίρεση τις ημέρες των βροχών.

Στις αρχές του 20ου αι. η πηγή Longone παρείχε νερό σε κρήνες στην πόλη του Bonifacio και οι κάτοικοι πλήρωναν πωλητές νερού για να πάρουν την ημερήσια προμήθειά τους σε νερό. Αυτοί οι πωλητές τριγυρνούσαν στην πόλη με τα γαϊδουράκια τους, μεταφέροντας μικρά βαρέλια που γέμιζαν με 12-15 λίτρα το καθένα, και τα ανέβαζαν συχνά μέχρι τον τέταρτο ή πέμπτο όροφο!

Όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες και τα παιδιά αναλάμβαναν την καθημερινή εργασία της μεταφοράς του νερού από τη βρύση στο σπίτι, συνήθως τοποθετώντας ένα δοχείο στο κεφάλι τους. Φυσικά τα γεμάτα με νερό δοχεία ήταν βαριά και οι σκάλες απότομες, αλλά η αγγαρεία αυτή πρόσφερε μια ευκαιρία για να μιλήσει κανείς, να γελάσει, να συναντήσει φίλους και συντρόφους στα παιχνίδια…

Ιδιωτικές δεξαμενές ήταν σε χρήση στο Bonifacio μέχρι την εγκατάσταση του δημόσιου δικτύου το 1960. Σήμερα δεν χρησιμοποιούνται πλέον, αλλά διατηρούν τη συμβολική και διακοσμητική τους λειτουργία.