Διαχείριση νερού στην Κορσική

Ηπόλη του Bonifacio, πρωτεύουσας της Κορσικής, βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο του νησιού και χωρίζεται από τη Σαρδηνία με το στενό του Bonifacio που έχει μόλις 14 χλμ. πλάτος. Η πόλη είναι χτισμένη πάνω σε ένα 5.000 εκταρίων ασβεστολιθικό οροπέδιο, διάτρητο από χερσαίες και θαλάσσιες σπηλιές.

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Γεωλογικά το έδαφος του Bonifacio αποτελεί εξαίρεση στην Κορσική, με κρυσταλλικά υποστρώματα στα δυτικά και ασβεστόλιθικά στα ανατολικά, ενώ το υπόλοιπο νησί αποτελείται κυρίως από ερυθρά πετρώματα.

Στην πραγματικότητα το Bonifacio βρίσκεται στο καλύτερο και το μόνο μεγάλο λιμάνι της νότιας ακτής της Κορσικής. «Κρέμεται» πάνω από μια χερσόνησο από ασβεστόλιθο που υψώνεται 60 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με συνολικό μήκος 16 χλμ., η οποία συνδέεται με το υπόλοιπο νησί με μια στενή λωρίδα γης πλάτους 100 μ. Στο εσωτερικό της χερσονήσου σχηματίζεται ένας κόλπος με ένα καλά προστατευμένο λιμάνι που περιβάλλεται από ψηλά βράχια.

Παρά τα μεσογειακά χαρακτηριστικά του κλίματος, με τη μεγάλη ηλιοφάνεια και με μέση θερμοκρασία στους 15.9 C°, το Bonifacio έχει επίσης άγριους, ψυχρούς ανέμους.

Σύμφωνα με την τοπική Υπηρεσία Υδάτων, η Κορσική χαρακτηρίζεται από υψηλή μέση ετήσια βροχόπτωση στα 900 mm, ένα πυκνό δίκτυο μικρών ρευμάτων νερού, μεγάλη διακύμανση και μη κανονικότητα βροχοπτώσεων μεταξύ των περιόδων του φθινοπώρου και του καλοκαιριού. Παρά το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές υπάρχει ένας πλούτος νερού στα κεντρικά, ανατολικά και δυτικά τμήματα της Κορσικής (ποτάμια, βροχοπτώσεις και φράγματα), στο Νότο και το Βορρά του νησιού-όπου ο τουρισμός κυριαρχεί -τα αποθέματα νερού είναι περιορισμένα.

Μια σύντομη ιστορία του Bonifacio με χρονολογικά ορόσημα

Η  περιοχή κατοικείται ήδη από τη νεολιθική εποχή: ο αρχαιότερος σκελετός του νησιού, «η κυρία του Bonifacio», από μια γυναικεία ταφή, χρονολογείται περίπου το 6750 π.Χ. 

Το νησί βρισκόταν υπό ρωμαϊκή κατοχή από τον 3ο αι. π.Χ.

Η σύγχρονη πόλη ιδρύθηκε γύρω στο 830 μ.Χ. από τον Boniface ΙΙ, κόμη του Lucques, μαρκήσιο της Τοσκάνης, ο οποίος έχτισε ένα κάστρο σε αυτή την απόκρημνη χερσόνησο. Το Bonifacio έχει κυβερνηθεί έκτοτε από Πιζανούς, Γενουάτες και Γάλλους, που πρόσθεσαν στην πλούσια ποικιλομορφία του χαρακτήρα του.

Στο 1092 ο Πάπας Urbanus II προσφέρει την Κορσική στη Δημοκρατία της Πίζας, και οι Πιζανοί κυριαρχούν στο Bonifacio για σχεδόν δύο αιώνες.

Στα τέλη του 12^ου αι. οι Γενουάτες κατέλαβαν το Bonifacio. Αμέσως αντικατέστησαν τον τοπικό πληθυσμό με κατοίκους της δικής τους περιοχής (της Λιγυρίας), στους οποίους προσφέρθηκε απαλλαγή από το φόρο και τα λιμενικά τέλη. Η πόλη επεκτάθηκε και εγκαταστάθηκε εκεί μια μεγάλη φρουρά Γενουατών.

Το 1420 ο βασιλιάς της Αραγονίας πολιόρκησε το Bonifacio για 5 μήνες. Η προσπάθειά του απέτυχε χάρη στο πείσμα της φρουράς του Bonifacio και του τοπικού πληθυσμού, που ενώθηκαν για την άμυνα του κάστρου.

Οι Γενουάτες του Bonifacio αντιμετώπισαν άλλη μια πολιορκία το 1553, αυτή τη φορά από τις ενωμένες δυνάμεις των Γάλλων και των Τούρκων. Οι κάτοικοι της πόλης εξαπατήθηκαν, οδηγήθηκαν σε συμφωνία παράδοσης και κατόπιν σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους. Μαζί με την υπόλοιπη Κορσική το Bonifacio επιστράφηκε στους Γενουάτες λίγο μετά, το 1559. Το λιμάνι απολάμβανε ευημερία μέχρι τα τέλη του 18^ου  αι., όταν η Γαλλία προσάρτησε την Κορσική.

Το 1768, με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, οι Γάλλοι πήραν τον έλεγχο της Κορσικής.