Διαχείριση του νερού στην πόλη Dellys

Η παλιά πόλη της Dellys είναι χτισμένη στην πλαγιά ενός λόφου, με θέα τη θάλασσα. Ο τόπος έχει άφθονες πηγές νερού: υπάρχουν πολλά υπόγεια υδροφόρα στρώματα που σχηματίζουν πηγές που ρέουν στα γύρω βουνά και λόφους. Η αφετηρία του συστήματος διαχείρισης του νερού βρίσκεται στην περιοχή Assouwaf, 210 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπου διάφορες μεγάλες δεξαμενές έχουν κατασκευαστεί, μία από τις οποίες είχε μήκος 32 μ. και πλάτος 23μ. Ένα υδραγωγείο, μήκους 3 χλμ., συνέλεγε το νερό από το Assowaf, το οδηγούσε μέσα στις δεξαμενές και το διέθετε προς διάφορες κατευθύνσεις.

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Οι κρήνες

Στην αρχαιότητα το υδραγωγείο θα οδηγούσε πιθανότατα σε σχετικά πολλές κρήνες. Μέχρι το τέλος της Οθωμανικής περιόδου ​​όμως, μόνο λίγες από αυτές διατηρήθηκαν (Ain el Mizab, Ain El Marsa στο κάτω Kasbah και Ain echarchour Salem).

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Ο αριθμός των κρηνών στους κήπους έχει επίσης μειωθεί. Η κρήνη Tala Oualdoun αναφέρεται και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από κολυμβητές, όπως και η Tala Ghyal, κοντά στις πόλεις Ain Hmadouche και Sidi Abdelouahab.

Δεν υπήρχε έλλειψη νερού και τα πηγάδια σχεδόν όλων των σπιτιών του Kasbah εφοδιάζονταν από το αρχαίο δίκτυο, από τη μεσαιωνική μέχρι και τη σύγχρονη περίοδο. Τα πηγάδια βρίσκονται συνήθως στις αυλές των σπιτιών. Έχουν ένα μέσο βάθος δώδεκα μέτρων (12μ.). Το εξωτερικό τμήμα τους (60 έως 80 εκ.) αποτελείται γενικά από σταθερή τοιχοποιία και καταλήγει σε ένα «δαχτυλίδι» από πέτρα στο μέγεθος του πηγαδιού, με πάχος περίπου 10 εκ.

Στη Dellys τα πηγάδια έχουν ένα υπέργειο κατασκευασμένο τμήμα, καθώς και ένα υπόγειο. Το εσωτερικό των πηγαδιών είναι λιθοδομή, περίπου δύο μέτρα πλάτος στον πυθμένα με ένα άνοιγμα που στενεύει, διαμέτρου 50-60 εκατοστών. Το μεγαλύτερο από το υπόγειο τμήμα των πηγαδιών είναι λαξευμένο μέσα σε βράχο και δεν απαιτεί αδιάβροχη μόνωση. Το σχήμα των πηγαδιών μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τη θέση τους: κυκλικό όταν είναι στη μέση της αυλής και τετράγωνο όταν είναι κατασκευασμένο μέσα σε ένα υπερώο ή δίπλα σε έναν τοίχο.

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Τα λουτρά και οι σήραγγες

Οι κάτοικοι μιλούν συχνά για μια σειρά λουτρών που ανακαλύφθηκαν κάτω από τη σημερινή τεχνική σχολή της πόλης. Η αρχαιολόγος Anna Mascarello έκανε γνωστές από τη δεκαετία του 1970 τρεις σήραγγες: μία που οδηγεί στο νεκροταφείο, μια δεύτερη στην πόλη και μια τρίτη στο Sidi Sousan. Αυτές οι σήραγγες πιθανόν να συνδέονταν με το αστικό σύστημα σωληνώσεων της αρχαιότητας (χωρίς να έχει επαληθευθεί αυτή η υπόθεση). Σε γενικές γραμμές η αποκατάσταση της διαδρομής του δικτύου διανομής με βάση αρχαιολογικά ευρήματα συχνά συνδέθηκε με την παρουσία ιαματικών λουτρών τόσο δημόσιων όσο και ιδιωτικών. Σχετιζόμενα άμεσα ή έμμεσα με το δίκτυο της πόλης, τα λουτρά καταλαμβάνουν μια ολόκληρη γειτονιά ψηλά στο Kasbah, η οποία εξακολουθεί να φέρει σχετικό όνομα, δηλαδή «Bath El Roum» (= ρωμαϊκό λουτρό).

Άλλωστε, αυτός ο πλούτος έρχεται σε αντίθεση με τη φτώχεια στον τομέα των λουτρών κατά τη διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων. Λουτρά αναφέρονται στο εσωτερικό όσο και έξω από το Kasbah και στους κήπους. Μερικές πλίθινες κατασκευές, («hypocaute suspensurae», φούρνος), μερικές μπανιέρες και τα μπάνια επιβεβαιώνουν τις ρωμαϊκές προτιμήσεις ως προς την προσωπική υγιεινή. Αν και δεν γνώριζαν το σαπούνι που εισήχθη αργότερα από τους Άραβες στην Ευρώπη, οι Ρωμαίοι αγαπούσαν τα λουτρά και αφιέρωναν πολλές ώρες στην απόλαυση του νερού και τη χαλάρωση, και στους τρεις τύπους πισίνας: την καυτή (caldarium), τη ζεστή (tepidarium) και την πισίνα κρύου νερού (frigidarium).