Η υδροδότηση της Καρχηδόνας στα Ρωμαϊκά χρόνια

Το νερό στην Τύνιδα την εποχή των Χαφσιδών (Hafsids) (13^ος – 16^ος αι. μΧ) 

Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, μέχρι την περίοδο των Χαφσιδών η παροχή νερού στην πόλη της Τύνιδας εξασφαλιζόταν από τα πηγάδια (bir)

Οι δεξαμενές συλλογής ομβρίων υδάτων, τοποθετημένες στα υπόγεια των κατοικιών (majil), εξασφάλιζαν αρκετό νερό για να καλυφθούν οι ανάγκες μιας οικογένειας. Ακόμα και σήμερα αρκετά σπίτια, ισλαμικά σχολεία (madrassas), μαυσωλεία (zaouia), όπως και τζαμιά και χαμάμ στην Παλιά Πόλη (μεδίνα) της Τύνιδας, έχουν διατηρήσει τα πηγάδια και τις δεξαμενές τους ως ζωντανά απομεινάρια μιας παλιάς εποχής.

Πριν από την περίοδο των Χαφσιδών το νερό μεταφερόταν είτε από τα πολλά πηγάδια της κεντρικής μεδίνα της Τύνιδας είτε από μια άλλη περιοχή, το Bir Abul Quifar, πλούσια σε πηγάδια. Συνήθως η μεταφορά του νερού ήταν ευθύνη των γυναικών, οι οποίες θεωρούσαν αυτή την καθημερινή εργασία ως ευκαιρία για κοινωνικοποίηση και κουβέντα. Πολλά παραδοσιακά τραγούδια αναφέρονται σε αυτή τη «χαρά της ζωής».

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Από την άλλη, οι καλλιέργειες έξω από τα τείχη της Τύνιδας μπορούσαν να αρδευτούν μόνο από πηγάδια που ήταν εξοπλισμένα με μύλους που χρησιμοποιούσαν αιολική ενέργεια ή ζώα για να αντλήσουν το νερό προς τα πάνω.

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Image courtesy of Hydria Virtual Museum

Hydria Virtual Museum

Η κρήνη της Zaytuna: χτισμένη από τον Χαλίφη Al Hafsid Munstansir στην ανατολική πλευρά του Μεγάλου Τζαμιού Zaytuna βρίσκεται μια κρήνη η οποία τροφοδοτείται με νερό από το υδραγωγείο Zaghouan και εξυπηρετεί την κεντρική αγορά.

Η επιγραφή που αντικρίζει ο επισκέπτης από το δωμάτιο με χρήση αποδυτηρίου του χαμάμ Al-Grana στην Τύνιδα αποκαλύπτει τη σημασία των χαμάμ, τόσο για σκοπούς θρησκευτικούς όσο και υγιεινής. Όπως αναφέρεται από τον ιδρυτή του, τον Καδή της Τύνιδας, μεταξύ 978 και 988 μ.Χ. το χαμάμ ήταν συλλογική ιδιοκτησία (habus) προς όφελος των φτωχών και των απόρων. Η επιγραφή του θόλου στο Μεγάλο Τζαμί της Zaytuna αναφέρει και τα ονόματα των δύο κατασκευαστών του.